Οι πρόσφατες καταγγελίες των εργαζομένων του Ινστιτούτου Φαρμακευτικής Έρευνας & Τεχνολογίας (ΙΦΕΤ ΑΕ) που είδαν το φως της δημοσιότητας αποτέλεσαν μία δυσάρεστη έκπληξη για όσους δραστηριοποιούνται στον χώρο της υγείας.
Αυτό συμβαίνει γιατί η Μονομέτοχη Ανώνυμη Εταιρεία «ΙΦΕΤ Μ.Α.Ε.» διαδραματίζει ένα σημαντικό ρόλο στην κάλυψη των αναγκών της χώρας σε φάρμακα μοναδικά και απαραίτητα που εισάγονται, κατόπιν εντολής του Ελληνικού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΟΦ), από τη συγκεκριμένη εταιρεία, αλλά και γιατί η ΙΦΕΤ Μ.Α.Ε. έχει μία πολύ καλή πορεία, τόσο όσο αφορά τα οικονομικά της αποτελέσματα, αλλά και το κύρος που έχει αποκτήσει, μέσω της δραστηριότητας της αυτής, ανάμεσα στους επαγγελματίες της υγείας και τους ασθενείς. Στο διεθνές συνέδριο μάλιστα που η «Bousias Conferences» διοργάνωσε πολύ πρόσφατα, και είχε ως θέμα τις σπάνιες παθήσεις και την πρόσβαση των ασθενών στα ορφανά φάρμακα, η εταιρεία είχε καθοριστική συμμετοχή και αποδοχή από τους συνέδρους, με την παρουσία των δύο κορυφαίων στελεχών της, του νέου Διευθύνοντος Συμβούλου Ιωάννη Σωτηρίου και του Προέδρου της ΙΦΕΤ Μ.Α.Ε., και πρώην Διευθύνοντος Συμβούλου Δημήτρη Πανταζή.
Είναι απορίας άξιο και γεννά ερωτήματα, για το πώς η νέα διοίκηση κατόρθωσε μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα (3 μηνών περίπου) να δημιουργήσει ένα τόσο ισχυρό ρήγμα (ελπίζουμε όχι αγεφύρωτο χάσμα) ανάμεσα σε αυτή και τους εργαζόμενους που δουλεύουν εκεί, όταν μάλιστα η ΙΦΕΤ Μ.Α.Ε. έχει συμβάλλει αποτελεσματικά και στην προσπάθεια της Πολιτείας για προμήθεια Μέσων Ατομικής Προστασίας (ΜΑΠ) και ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού, στον αγώνα της χώρας ενάντια στην πανδημία από τον COVID-19, και έχει δεχθεί επανειλημμένα τα εύσημα από τον Υπουργό Υγείας Βασίλη Κικίλια.
Οι καταγγελίες που κάνουν οι εργαζόμενοι του οργανισμού θέτουν σίγουρα πολλά ερωτήματα που απαιτούν απαντήσεις, αφού εγείρουν εύλογους προβληματισμούς για τους λόγους που δημιούργησαν αυτή την «αναταραχή», η οποία ώθησε τους εργαζόμενους να οδηγηθούν σε δύο συνεχιζόμενες στάσεις εργασίας. Οι κατηγορίες για καταπάτηση των διαδικασιών της εταιρείας, «πλήρη απαξίωση όλων των εργαζομένων της ΙΦΕΤ Μ.Α.Ε.», και «κατάργηση οργανογράμματος και οποιασδήποτε μορφής ιεραρχίας» από την νέα διοίκηση, μέσα σε χρονικό διάστημα 3 μηνών, εάν ευσταθούν, δεν δικαιολογούνται από καμία «επιχειρησιακή λογική» ή ανάγκη, ιδιαίτερα για μια εταιρεία, που όπως προαναφέραμε, έχει προσφέρει έργο με πολύ καλά οικονομικά αποτελέσματα.
Ευχόμαστε η «διένεξη» αυτή να είναι μια απλή «προσωπική» παρεξήγηση, «πάνω στον φόρτο της δουλειάς», που διογκώθηκε λόγω «παραλείψεων» της Διοίκησης της εταιρείας και μη λήψης άμεσων μέτρων από αυτή, που θα είχαν βοηθήσει αποτελεσματικά να μη οδηγηθούν τα δύο μέρη σε σύγκρουση.