Ποσοστό 11% των ασθενών με καρκίνο του πνεύμονα δεν γνωρίζουν τι είδους όγκο έχουν, σύμφωνα με στοιχεία μιας μελέτης 17 χωρών που πραγματοποιήθηκε από τον Παγκόσμιο Συνασπισμό για τον Kαρκίνο του Πνεύμονα (GLCC) που θα παρουσιαστεί στο European Lung Cancer Conference (ELCC). Ένας στους πέντε ασθενείς που ερωτήθηκαν δεν θεωρεί ότι συμμετείχε σε αποφάσεις σχετικά με τη θεραπεία και τη φροντίδα του, ενώ παρόμοιο ποσοστό θεώρησε ότι δεν είχε ποτέ ή είχε ελάχιστες φορές αντιμετωπιστεί αξιοπρέπεια και σεβασμό από τους θεράποντες γιατρούς.

Από 907 ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα που απάντησαν στην έρευνα που πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 2020, 574 (63%) ήταν από την Ευρώπη. Από τους Ευρωπαίους ερωτηθέντες, το 11% δεν γνώριζε τι είδους καρκίνο του πνεύμονα είχε (13% παγκοσμίως), το 19% δεν αισθάνθηκε ότι συμμετείχε σε αποφάσεις σχετικά με τη θεραπεία και τη φροντίδα του (18% παγκοσμίως) και το 11% θεώρησε ότι δεν είχε «ποτέ» ή μόνο «μερικές φορές» αντιμετωπίστηκε με αξιοπρέπεια και σεβασμό από την ομάδα θεραπείας του (9% παγκοσμίως).

«Σοκαρίστηκα με την πληροφορία ότι αρκετοί άνθρωποι δεν ήξεραν τι είδους καρκίνο του πνεύμονα είχαν. Εάν δεν είχαν αυτές τις πληροφορίες, πώς θα μπορούσαν να καταλάβουν τις θεραπευτικές τους επιλογές για τη λήψη αποφάσεων σχετικά με τη φροντίδα τους;» ανέφερε η Vanessa Beattie από το GLCC. Και πρόσθεσε: «Η διάγνωση για καρκίνο του πνεύμονα μπορεί να καταρρακώσει τους ασθενείς, συνεπώς είναι σημαντικό οι ασθενείς να λαμβάνουν αξιόπιστες πληροφορίες από την αρχή, ώστε να μπορούν να λαμβάνουν ενημερωμένες αποφάσεις σχετικά με τη θεραπεία τους. Κατά τη διάγνωση, πρέπει να τους παρέχονται πληροφορίες – γραπτές ή με άλλη μορφή – σχετικά με τον τύπο και το στάδιο του καρκίνου και ένα πιθανό σχέδιο θεραπείας που μπορούν να συζητήσουν και με την οικογένειά τους».

Σύμφωνα με την V. Beattie, παρά το γεγονός ότι οι προσφερόμενες υπηρεσίες αναφορικά με τον καρκίνο μπορεί να ποικίλλουν σε ολόκληρη την Ευρώπη και παγκοσμίως, οι κλινικοί γιατροί πρέπει να βελτιώσουν τη φροντίδα στον καρκίνο του πνεύμονα και να συνεργαστούν με τους ασθενείς για να αντιμετωπίσουν τις ατομικές τους ανάγκες.