Το συνδικαλιστικό Όργανο των Γιατρών «Αριστερή Ριζοσπαστική Συνεργασία Ιατρών», δημοσιεύει επικαιροποιημένο κείμενο υπογεγραμμένο μέχρι τώρα από 132 υγειονομικούς (η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται) που ζητούν να επιστρέψουν στη δουλειά τους, οι μη εμβολιασμένοι υγειονομικοί που βρίσκονται σε αναστολή.
Στο εν λόγω κείμενο αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής: «Η παράταση αναστολής εργασίας για τους υγειονομικούς που δεν έχουν εμβολιαστεί έναντι του Covid 19 αποτελεί κατάφωρη και αδικαιολόγητη παραβίαση των στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων μιας αναπτυγμένης κοινωνίας.
Το επιχείρημα περί προστασίας των ασθενών και των ευπαθών ομάδων των νοσοκομείων από τους ανεμβολίαστους υγειονομικούς δεν στηρίζεται σε καμιά υγειονομική ή επιστημονική λογική, ιδιαίτερα από τη στιγμή που έχει αποδειχτεί ότι ο Covid 19 – λόγω και των πολλαπλών, εξελικτικών μεταλλάξεων του – μεταδίδεται από όλους προς όλους και μολύνονται όλοι από όλους (εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι). Αυτό τεκμηριώνεται ξεκάθαρα από το γεγονός ότι, παρά την απουσία των ανεμβολίαστων υγειονομικών από τα νοσοκομεία και τα ΚΥ εδώ και 9 μήνες, η ενδονοσοκομειακή μετάδοση του κορονοϊού δεν έχει σταματήσει, ίσα – ίσα έχει επιδεινωθεί.
Το ισχυρότατο όπλο του εμβολίου είναι εξαιρετικά χρήσιμο απέναντι στη βαριά νόσηση και στο θάνατο και γι αυτό υποστηρίζουμε σθεναρά την ανάγκη του εμβολιασμού (πάντα στη βάση της πειθούς). Ο εμβολιασμός δεν μπορεί όμως να αποτελεί ούτε τιμωρία, ούτε εκφοβισμό, ούτε επιβράβευση. Είναι ένα μέσο συλλογικής και ατομικής προστασίας που θα μπορούσε συλλειτουργώντας με ένα συνολικό σχέδιο για την δημόσια υγεία να οδηγήσει σε πολύ καλύτερα αποτελέσματα από τα σημερινά.
Η συγκεκριμένη κυβερνητική επιλογή, όχι απλά δεν συνάδει στον σύγχρονο πολιτισμό, αλλά είναι και υποκριτική. Στοχεύει αλλού: α) στη μετατροπή των ανεμβολίαστων υγειονομικών σε εξιλαστήρια θύματα που πάνω τους φορτώνεται όλη η ανεπάρκεια του συστήματος υγείας, β) στον αποδεκατισμό του ΕΣΥ από ανθρώπινο δυναμικό που επιβαρύνει την ήδη οριακή κατάσταση του συστήματος λόγω των χρόνιων ελλέιψεων, γ) στην εκδικητικότητα απέναντι στο σύνολο του υγειονομικού κινήματος που αποκάλυψε και αντιπάλεψε τις εγκληματικές κυβερνητικές ευθύνες στην πανδημία, δ) στην ιδιωτικοποίηση και εργολαβοποίηση του δημοσίου, ε) στην επίδειξη σιδερένιας φτέρνας απέναντι στους εργαζόμενους με την τρομοκρατική πρακτική των διαθεσιμοτήτων, της στέρησης μισθού, των απολύσεων, στ) στον άμεσο σχεδιασμό της για το «νέο ΕΣΥ», με τη λειτουργία των δημόσιων μονάδων υγείας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, όπου το κόστος θα καλύπτεται από τις πληρωμές των ασθενών – πελατών, με όσο το δυνατό μικρότερη κρατική χρηματοδότηση».