Η μεταμόσχευση πνευμονικών κυττάρων ασθενών με ΧΑΠ βοήθησε στην αποκατάσταση της βλάβης των ιστών από τη νόσο σε μια μικρή προκαταρκτική δοκιμή, ανέφεραν ερευνητές την Τρίτη στο Διεθνές Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Αναπνευστικής Εταιρείας στο Μιλάνο. Η ΧΑΠ, που συχνά προκαλείται από το κάπνισμα, περιλαμβάνει εμφύσημα και χρόνια βρογχίτιδα. Σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα του Reuters, σε 17 ασθενείς με εμφύσημα, οι γιατροί χρησιμοποίησαν μια μικρή βούρτσα για να συλλέξουν τα λεγόμενα προγονικά κύτταρα P63+ από τους αεραγωγούς.
«Τα προγονικά κύτταρα P63+ είναι γνωστά για την ικανότητά τους να αναγεννούν τους ιστούς των αεραγωγών, και προηγουμένως εμείς και άλλοι επιστήμονες έχουμε δείξει σε πειράματα σε ζώα ότι μπορούν να επιδιορθώσουν τον κατεστραμμένο επιθηλιακό ιστό στις κυψελίδες – τους μικροσκοπικούς αερόσακους στους πνεύμονες που παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ανταλλαγή αερίων μεταξύ του αέρα που εισπνέεται και της παροχής αίματος στους πνεύμονες», δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης Wei Zuo της Σχολής Ιατρικής και Regend Therapeutics του Πανεπιστημίου Tongji στην Κίνα. Η ομάδα του Zuo κλωνοποίησε τα προγονικά κύτταρα για να δημιουργήσει εκατομμύρια άλλα και στη συνέχεια τα μεταμόσχευσε στους πνεύμονες των ασθενών για να επιδιορθώσει τον κατεστραμμένο πνευμονικό ιστό. Δώδεκα εβδομάδες αργότερα, η ικανότητα του σώματος να μεταφέρει οξυγόνο από τους αερόσακους στους πνεύμονες στα ερυθρά αιμοσφαίρια στα αιμοφόρα αγγεία των πνευμόνων είχε κατά μέσο όρο αυξηθεί στο 40%, από μια του 30%, σύμφωνα με τους ερευνητές. Το όφελος συνέχισε να υπάρχει και μετά την πάροδο 24 εβδομάδων. «Βρήκαμε ότι η μεταμόσχευση προγονικών κυττάρων P63+ όχι μόνο βελτίωσε την πνευμονική λειτουργία των ασθενών με ΧΑΠ, αλλά και ανακούφισε τα συμπτώματά τους, όπως δύσπνοια, απώλεια ικανότητας άσκησης και επίμονο βήχα», είπε ο Zuo. Περίπου το ένα τρίτο των συμμετεχόντων στη μελέτη είχε σοβαρή ΧΑΠ και περισσότεροι από τους μισούς είχαν εξαιρετικά σοβαρή ΧΑΠ, είπε ο Zuo. Η βλάβη των πνευμόνων στη ΧΑΠ είναι τυπικά μόνιμη, αλλά σε δύο συμμετέχοντες με ήπια νόσο, η θεραπεία αποκατέστησε τη βλάβη, πρόσθεσε ο Zuo. Η ομάδα του Zuo σχεδιάζει να δοκιμάσει τη θεραπεία σε μεγαλύτερες ομάδες ασθενών. «Ελπίζουμε να αναπτύξουμε τη θεραπεία για κλινική χρήση μέσα στα επόμενα δύο έως τρία χρόνια», είπε ο Zuo.